Pęd do bezpieczeństwa
Przy uruchomionym na nowo silnym popycie na bezpieczne obligacje, spadkach cen akcji oraz dalszej, globalnej ucieczce od ryzyka, złoty utrzymuje niską wartość na początku trzeciego tygodnia sierpnia. Rentowności 10-letnich papierów rządu RP pozostają poniżej poziomu 2,00 proc., amerykańskich są w rejonie 1,70 proc., zaś niemieckie obligacje zapadające w 2029 r. dają ujemną dochodowość na poziomie blisko 0,6 proc.
Pęd do bezpieczeństwa to efekt oczekiwań znacznego pogorszenia sytuacji gospodarczej w USA oraz idących w ślad za tym obniżek stóp procentowych Fed (spodziewamy się cięcia o kolejne 50 pkt bazowych do końca roku), co jest oczekiwanym rezultatem eskalacji wojny handlowej Ameryki i Chin. Ryzyko recesji w USA w perspektywie 12 miesięcy wzrosło do ok. 30 proc. obecnie, z 20 proc. pod koniec 2018 r.
Wzrost protekcjonizmu w handlu to także bardzo istotny czynnik ryzyka dla pro eksportowo nastawionej gospodarki strefy euro (ryzyko recesji 20 proc.), w szczególności Niemiec (prawdopodobnie obecnie ujemne PKB). Ale to niestety nie jedyny problem, z jakim zmaga się w ostatnich miesiącach region. Na czoło licznych kłopotów – z założenia niedokończonego i źle skonstruowanego jednolitego obszaru walutowego (nasza opinia) – wysuwa się słabość systemu bankowego. Uwidacznia to zachowanie cen akcji największych banków w strefie euro. Indeks Euro Stoxx Banks zbliża się do dołków z 2016 r. Ceny dwóch największych pożyczkodawców z Niemiec (DB, CBK) oscylują w okolicach najniższych poziomów w historii.
Banki odczuwają skutki długotrwale utrzymywanych ujemnych stóp procentowych. A wszystko wskazuje na to, że będą musiały radzić sobie w takich warunkach jeszcze wiele, wiele lat. Niemożność podniesienia stóp procentowych przez bank centralny w czasach relatywnie dobrej koniunktury (2016-2018) przy konieczności funkcjonowania ze stałym zastrzykiem płynności w postaci ultra korzystnych pożyczek (T-LTRO) także potwierdzają to, że system bankowy strefy euro jest w opłakanym stanie.